Kippenvel. Over mijn hele lijf. En meteen de gedachte, is ze veilig? Ik stuur haar een bericht. Als antwoord krijg ik een foto terug, met de tekst: “Zie je dat gele gebouw, dat is het metrostation waar de aanslag heeft plaatsgevonden.” Het moet zo’n honderd meter van haar af zijn geweest.
Dan voel ik het toch even. Angst. Het komt nu wel heel dichtbij. Dat lijken meer mensen te denken. Alleen hun gedachte is: het komt te dichtbij. Ik lees berichten op Facebook dat de grenzen dicht moeten; dat Wilders toch gelijk heeft gekregen. Weg moeten die vluchtelingen, zij zijn de oorzaak van deze aanslagen. Zonder hen hier was dit nooit gebeurd.
Lieve mensen, kunnen we alsjeblieft even blijven relativeren? Ik snap de eerste paniekgedachte en de neiging om naar een zondebok te zoeken. Dat gebeurt namelijk bijna altijd. Mensen lijken het een fijn idee te vinden om iemand de schuld te geven. Dan ligt de oorzaak in ieder geval niet bij hen. En hadden zij deze verschrikkelijke gebeurtenis ook niet kunnen voorkomen.
Voorkomen hebben, zouden we allemaal wel hebben gewild. Toch is het gebeurd. Maar is het dan de schuld van de vluchtelingen? Lijkt me niet. Zij zijn voor precies hetzelfde gevlucht als wat er vorige week plaatsvond in Brussel. Als jij dan nu al angst voelt, kun je je dan een beetje voorstellen wat zij hebben moeten meemaken?
Ik wel. En ik weet ook dat ik me niet door deze angst wil laten regeren. Ik wil geen drukke plekken vermijden, omdat dat de ultieme gelegenheid zou zijn voor een nieuwe bomaanslag. Niet meer reizen, omdat ook daar het gevaar loert. Wat is het alternatief? Binnen blijven zitten? Zul je net zien dat jouw huis wordt getroffen door een aanslag. Zit je dan met je goede gedrag. Alsnog dood. En niet geleefd.
Dus leef. En laten we vooral geen verdeeldheid creëren. Of ons tegen elkaar keren. Want dan hebben deze extremisten wat ze willen. Krijgen ze gelijk. Dat gun ik ze niet. “Blijf je wel veilig?”, vraag ik toch nog even aan dat vriendinnetje in Brussel. Gewoon voor de zekerheid.
Deze post is onderdeel van een cursus die ik volg.
Lately I've been counting stars 